Feike

“Eén geluksmoment uit mijn jeugd herinner ik me nog heel goed. Ik was een jaar of dertien en ik ging in een natuurgebied vlakbij ons huis bloemen plukken voor mijn moeder. Ik was er helemaal alleen, omgeven door pinksterbloemen, en het was heel stil. Ik keek om me heen en voelde me echt overvallen door een geluksgevoel. Dat moment is me altijd bijgebleven.

Helemaal speciaal was dat ik zo’n vijfenveertig jaar later op dezelfde plek weer een geluksmoment had. Ik was terug in mijn oude woonplaats om mijn verjaardag te vieren. De omgeving was natuurlijk veranderd, maar ik liep op bijna dezelfde plaats  toen mijn kleinzoon me belde om me te feliciteren. Weer overviel me zo’n geluksgevoel. Die plek blijft bijzonder voor me.”